Ruim voor de Shared Decision Day hebben we ouders, jongeren, leraren, hulpverleners, beleidsmedewerkers en financiers twee vragen gesteld:
'Waar heb je last van' en 'Welk thema zou je willen inbrengen op de Shared Decision Day'.
Van alle antwoorden op deze twee vragen zijn dertien thema's samengesteld. Met deze thema's gaan deelnemers op 12 maart aan de slag.
Wat kunnen we doen om de samenwerking tussen jeugdzorg en onderwijs te verbeteren, waarbij het uitgangspunt echt (dus ook in daden) de behoefte van de leerlingen is? Wat gaan we dan allemaal doen en laten?
Hoe kunnen we vaker met ouders, jongeren en professionals samen beslissingen nemen binnen jeugdzorg en onderwijs?
Verschillende financieringsstromen maken dat het voor kinderen en jongeren soms moeilijk is de hulp te krijgen die zij nodig hebben. Omdat de hulp uit verschillende potjes betaald moet worden.
Wat moeten we doen om hulp te bieden vanuit de behoefte van het kind. Als we kijken wat hij/zij nodig heeft. Als we er rekening mee houden dat er continuïteit geboden wordt. En dat die hulp betaald wordt.
Er is schaarste, er zijn wachtlijsten en lange wachttijden. Wat kunnen we doen om te maken dat kinderen, jongeren en hun ouders die moeten wachten op de meest passende hulp toch al hulp krijgen waarmee hun problemen verminderen en hun situatie ook verbetert?
Er zijn nog veel ‘organisatie-eilandjes’ binnen de jeugdzorg. Hoe kunnen we zorgen voor meer samenwerking tussen verschillende zorgaanbieders, zodat het voor het kind/de jongere/ouders duidelijk is wie wat waarom doet en zij de hulp als één geheel ervaren?
Hoe draaien we het echt om: het kind krijgt wat het nodig heeft. Denken in een specifiek aanbod gekoppeld aan een organisatie is zóóó 2018. Wat moeten we doen/waar moeten we aan denken om hulp vanuit het kind op te bouwen.
De werkdruk is hoog, onder meer door veel administratieve verantwoording, systemen die niet goed werken, werken in meerdere systemen tegelijk. Wat kunnen we morgen en volgende week doen en laten om de administratieve last voor professionals te verminderen, zodat zij meer tijd hebben voor de kinderen en hun gezin.
Als een jongere 18 wordt kan hij/zij geen gebruik meer maken van jeugdhulp. Dat betekent volwassen zorg terwijl het brein past rondom 25 jaar een beetje uit de pubertijd raakt. En nieuwe hulpverleners, nieuwe regels, enzovoorts. Hoe zorgen we voor continuïteit in de hulp voor jongeren die 18 jaar worden?
De mensen in de omgeving van een kind/gezin en ervaringsdeskundigen kunnen vaak ook van grote betekenis zijn voor een kind/gezin dat op een bepaald moment hulp nodig heeft. Hoe kunnen we met elkaar, omgeving, ervaringsdeskundigen en professionals een kind/gezin geven wat nodig is?
We verzinnen vandaag nieuwe dingen. Hoe maken we dat we alle goeie ideeën voor verbetering en vernieuwing vasthouden en tot uitvoering brengen?
In Nederland worden slachtoffers van loverboys behandeld. Maar werkt die aanpak? Wat kunnen we doen om die hulpverlening te verbeteren samen met ouders en jongeren? Hulpverleners die deze slachtoffers behandelen, vragen vandaag specifiek om die frisse blik.
Kindermishandeling: we willen op de Shared Decision Day nieuwe oplossingen bedenken om eerder te handelen bij (vermoedens van) kindermishandeling. Wat werkt en wat kan beter?
Hoe komen we aan vakbekwame professionals in het onderwijs en hoe houden we ze ook vast?
Missen we iets op deze dag? We horen het graag!
disclaimer | privacyverklaring | cookies | copyright © 2019 iHUB Alle rechten voorbehouden.