Ik pas niet in het doosje dat school heet

‘Ik ben Vincent en ik ben een thuiszitter sinds januari 2013. Het ging niet meer op school. Sinds groep 3 sta ik te boek als 'matig slechte leerling'. Tot prestatie kwam ik niet, omdat ik altijd onder mijn niveau moest werken. Ik kon al wat reken, lezen en schrijven toen ik in groep 3 kwam, maar ik moest en zou van de juf opnieuw beginnen.

De juf daagde mij niet uit, maar zette mij terug, met als gevolg dat ik de hele dag op de gang moest zitten tot mijn werk af was. Niets mocht ik: niet eten, niet drinken, niet naar buiten of naar de wc. Eerst het werk af. Ik heb een heel jaar op de gang gezeten, en dat ging door in groep 5! Thuis durfde ik het niet te vertellen, en juf zei ook niets.

‘Ik ben een out of the box denker en pas niet in het doosje dat school heet’

De druppel

In groep 6 gebeurde er een wonder: Juf Yvette daagde mij uit, een E begintoets rekenen werd  bij de middentoets een B. 'Dat is zo abnormaal', zei onze buurvrouw, die zelf ook juf is. 'Dit is een bewijs dat er iets aan de hand is!'  Mijn vader liet me testen, want school weigerde, ze vonden het niet nodig. En toen kwam de uitslag: ik behoorde tot de beste van de klas, maar ik presteerde het slechtst! Voor juf Yvette was mijn casus 'de druppel die de emmer deed overlopen', zij nam in december ontslag. En ik? Ik werd langzamerhand steeds angstiger en depressiever.

Begin groep 8 startte Voltijds Hoogbegaafdheidsonderwijs in onze stad. En ik werd meteen ingeschreven. Een half jaar heb ik dit onderwijs gehad, veel te laat, maar het was de allerfijnste tijd op de lagere school. Ik kwam ‘thuis’ onder gelijkgestemden! Voor het eerst werd ik geaccepteerd door mijn klasgenoten. Na 5 maanden in de UnIQ groep kwam ik tot rust en begon ik een beetje te bloeien, ...helaas veel te laat, de zomervakantie begon een week later.

Uitstroomadvies onder mijn niveau

Mijn toekomst was inmiddels bepaald, ik kreeg een uitstroomadvies: havo, ver onder mijn niveau. Gelukkig kreeg ik de kans om in een havo/vwo brugklas te starten. Na twee maanden liep ik weer vast, het niveau was te laag, de lesstof werd te traag gegeven, ik raakte overprikkeld en werd wederom gepest en uitgesloten door mijn medeleerlingen.

Uitdaging werd niet aangeboden, pas als ik “het” liet zien. Uiteindelijk ging het de avond van 21 januari niet meer, en stortte ik in. Ik kwam thuis te zitten. Leerplicht, maatschappelijk werk, schoolarts, Jeugdbescherming en het samenwerkingsverband; iedereen wilde wat van mij. Maar wat ik wilde is dat iemand naar mij luisterde, dat iemand mij begreep, en mij daadwerkelijk hielp! Helaas kwam dat niet van die kant.

Verrijkingsklas voor hoogbegaafden

Ondertussen vond mijn vader een verrijkingsklas voor hoogbegaafden, waar ik als middelbare scholier tussen bovenbouwers van de lagere school geschoven werd. Ik voelde mij er meteen thuis, vond rust en voelde mij zeer veilig op deze plek. Daar kon ik aan mezelf gaan werken, mijn zelfvertrouwen terugvinden, en zat ik beter in mijn vel. Inmiddels vonden we ook een geweldige psycholoog, waar ik mij begrepen en veilig voelde. Hij stelde de diagnose PTSS en faalangst.

Ik ben nu al ruim anderhalf  jaar in therapie, want ik heb nog steeds mijn ups en downs. Maar  op vrijdag 13 maart, voor veel mensen een symbool voor ongeluk, gebeurde er voor mij iets heel bijzonders. Ik kreeg IVIO thuisonderwijs, eerst 3 vakken en later nog 3 erbij. Het is voor mij een geweldige manier om te leren. Zoals ik dat het beste kan, op eigen tempo mezelf de lesstof eigen maken. Overslaan wat te makkelijk is of ik al ken.

Iedere ochtend na mijn ontbijt, ga ik een aantal uren hard aan het werk. Met volledige aandacht en concentratie, weinig prikkels, geen afleiding van klasgenoten, en ook niet het verlies van aandacht voor wat de leraar vertelt. Ik ben autonoom lerend, en leer het best in een rustige omgeving. Een individuele leerweg is echt maatwerk voor mij.

Op één 5,9 na heb ik allemaal goede cijfers. Maar nu hoor ik de professionals denken: zo'n jongen moet gewoon terug naar school, ook voor de sociale en emotionele ontwikkeling. Ik kan u vertellen: ik heb sinds ik thuis leer een beter leven, de stress van school is weg. Maar ook ben ik meer in contact gekomen met gelijkgestemden.

Verder doe ik aan Aikido en schermen. Ik doe een vrijwillige stage bij mijn voormalige verrijkingsklas Bright Kids, ik begeleid daar de HB onderbouwers, hetgeen mij bijzonder goed af gaat. Ik kan u zeggen, ik wil best naar school, maar een school die bij mij past, niet die bepaald is door de Cito en het schooladvies. Ik geef u een voorbeeld waarom een  Cito toets niet mijn ding is.

Cito toets is niet mijn ding

Als de kleur voor koud blauw is en voor  warm rood, welke kleur heeft een iglo dan: rood of blauw? Het goede antwoord volgens Cito en de meesten van u is blauw. Maar voor mij is een iglo rood, ik bouw die iglo om het warm te hebben, niet omdat het koud is. De kou is wel de reden waarom ik hem kan bouwen! Ik ben een out of the box denker, en dat past niet makkelijk in een doosje dat school heet.

Wil ik gaan presteren, dan zou de school een hoge lat moeten zijn, dat zou eigenlijk gymnasium moeten zijn. Maar helaas, mijn niveau werd bepaald door Cito en het schooladvies, zoals u weet. Zet mij op een gymnasium, stel geen eisen aan mij, ik stel eisen aan mijzelf, laat mij los en ik zal tot prestatie komen. Mijn iglo is rood. Met IVIO kan ik zijn wie ik ben, leren hoe ik wil.’

‘Zijn creativiteit komt weer terug’

Jeugdbescherming en ondertoezichtstelling (OTS)

De vader van Vincent: ‘Inmiddels zijn we een jaar verder, een jaar waarin heel veel is gebeurd. De druk van de Jeugdbescherming bleef, en was ondragelijk, maar om een lang verhaal kort maken: de Jeugdbescherming kon door een wonder afgesloten worden. De leerplichtambtenaar dacht daarop mij “de regie” met dreigingen van ondertoezichtstelling (OTS),  ook weer te ontnemen. Katinka Slump heeft de leerplichtambtenaar duidelijk gemaakt dat ze een grens overtrad, waar de voormalig  Kinderombudsman in het verleden uitspraken over had gedaan. Het werd stil, geen druk meer van Jeugdbescherming of leerplichtambtenaar.

Op 13 juni 2016, kwam bij toeval mevrouw Anne Martien van der Does, kinderombudsman regio Amsterdam,  tijdens de iHUB  bijeenkomst aan tafel zitten. Daarop volgden later een paar afspraken met haar. Mevrouw Van der Does ging aan tafel met de school van uitval en het samenwerkingsverband. Met als resultaat dat Vincent niet meer naar een fysieke school hoeft voor voortgezet onderwijs en gewoon met IVIO kan door gaan, tot en met zijn examens.

Alleen als Vincent aangeeft dat hij naar school wil, dan kan hij dat met mevrouw van der Does opnemen. In de zomervakantie kwam leerjaar 2 van IVIO. Dit zou eigenlijk in september 2015 komen, en het werd helaas juli 2016. Heel triest! De eerste cijfers zijn inmiddels binnen: Natuurkunde en Scheikunde een 8 en 8,2, Aardrijkskunde een 7,5.Elke schooldag en geregeld ook in de vakantie werkt hij autonoom aan IVIO. Ook is zijn leesblokkade aan het verdwijnen. Zijn creativiteit komt weer terug.

Vrijwillige sociale stage 

Vincent doet ook een vrijwillige sociale stage bij Bright Kids in Diemen. De plek waar hij zelf als uitvaller anderhalf jaar lang geweldig is opgevangen. Daar helpt hij met de begeleiding van de Bright Kids Mini's, hoogbegaafden kinderen uit de groepen 1 tot en met 5. Willeke Rol van Bright Kids heeft een 'professionele' hulp aan Vincent. Hij zelf leert en geniet enorm van deze stage, het maakt hem echt gelukkig.

Langzamerhand vindt hij haar zelfvertrouwen en rust terug, maar op de achtergrond is nog steeds de angst voor Jeugdbescherming en de leerplichtambtenaar. Een geweldige psychologe help Vincent met het herstel proces. Dit is het verhaal van Vincent, maar tot mijn schrik hoor en lees ik veel nieuwe verhalen, kinderen zoals Vincent. De geschiedenis herhaalt zich keer op keer. Scholen zijn te weinig op de hoogte van wat hoogbegaafdheid is. Een goede professionele scholing is zeer wenselijk.’