Polarisatie en de roep om actie

Polarisatie. Het is een trend die we allemaal waarnemen: de tegenstellingen tussen verschillende groepen in de samenleving worden steeds groter. Op 28 maart vond er op de Erasmus Universiteit een symposium plaats, georganiseerd door Erasmus Sport en De Nieuwe Kans (DNK).

Het thema van dit symposium was ‘Vermaatschappelijking en duurzame inclusie.’ Dure woorden, die echter heel concreet samengebald werden in een krachtige oproep van DNK-directeur Piet Boekhoud: ‘Er MOET wat gebeuren!’

Polarisatie

Piet doelde uiteraard op de polarisatie van de samenleving. Bij DNK zien we deelnemers die lijken op te groeien in een parallel universum. Ze zijn street wise, weten hoe ze moeten overleven, reageren vanuit impulsen en denken niet verder dan de dag van vandaag. De sociale en morele codes van de burgersamenleving en de arbeidsmarkt staan soms mijlen ver van hen af. Sterker nog, ze wantrouwen deze al bij voorbaat.

Het programma bij DNK zet in op gedragsverandering, voorkomend uit verandering van gevoelens en gedachten. Dit doen we door een multimodaal programma dat wordt uitgevoerd door een deskundig en betrokken team. Denk hierbij aan onderwijs, gedragstraining, werkstages en versterking van arbeidsidentiteit, sport en cultuur.

In korte tijd weten we relatief grote stappen met veel van onze deelnemers te maken. En bij de helft van hen slagen we er in om ze positief te doen laten uitstromen. Toch zien we ook in de praktijk hoe kwetsbaar ze zijn als ze een plekje in de samenleving gevonden hebben.

Patronen

De kans op terugval in oude patronen is levensgroot. Stress is een factor: als ze eenmaal aan het werk zijn, komen er ineens weer brieven van ‘vergeten’ deurwaarders. Dan dreigt loonbeslag of uithuisplaatsing. Of justitie komt langs met oude boetes. Een ander voorbeeld is het hebben van een conflict op het werk of op school.  De oude reflex van impulsgedrag en overleven steekt dan vliegensvlug de kop weer op.

Op die momenten is het enorm belangrijk dat zij een gezond netwerk hebben: dat ze iemand kunnen bellen die nuchter nadenkt en goed advies geeft, of weet door te verwijzen naar de juiste hulp. Heel veel deelnemers hebben deze gezonde contacten helaas niet in hun eigen netwerken. Sterker nog, soms kennen ze zelfs niemand in hun omgeving die werkt!

Samenleving in huis

De Nieuwe Kans wil daarom de komende jaren bouwen aan ‘vermaatschappelijking’ in haar programma. Wanneer onze deelnemers al tijdens hun veilige verblijf bij DNK in contact komen met die andere wereld, helpt ze dat om straks beter hun weg te (durven) vinden. En daarom halen we de samenleving in hun huis. Er komen werkgevers, studenten, gastsprekers, alumni (oud-deelnemers) en ambtenaren op bezoek om direct in gesprek te gaan met de deelnemers.

Anderzijds gaan we ook met hen naar buiten (werkplekken, instanties, etc.). Zo ontsluiten wij nieuwe werelden. Er worden denkbeelden uitgewisseld, overtuigingen, waarden, andere taal, levenservaringen. Mensen die elkaar anders nooit zouden ontmoeten en misschien wel allerlei vooroordelen over elkaar hebben, raken op deze manier met elkaar in gesprek.

Beweging

Het is de bedoeling dat dit een structureel onderdeel van ons programma wordt. Na een fulltime nazorgmedewerker is er daarom ruimte voor een fulltime coördinator vermaatschappelijking. Maar DNK wil dit ook graag breder trekken en groter maken, en een aanjager van vermaatschappelijking in de stad Rotterdam worden. Want er is een beweging nodig van onze deelnemers naar de samenleving, maar andersom is die net zo hard nodig!

Pas wanneer er de intentie van beide kanten is om samen te leven, ontstaat er perspectief op het verkleinen van parallelle universums. En wanneer dat gebeurt zullen zaken als criminaliteit en radicalisering in aantrekkingskracht verminderen.

Onze toekomst

De Nieuwe Kans wil dit doen, in nauwe samenwerking met haar partners binnen iHUB, de gemeente Rotterdam, partners binnen het onderwijs, het bedrijfsleven, GGZ en wetenschappelijk onderzoek. Dat klinkt ambitieus en dat is het ook. Maar het is ook hard nodig, het gaat tenslotte om onze toekomst!

Daarom nogmaals de oproep die weerklonk op het symposium: ‘’Er MOET wat gebeuren!’’ De urgentie is duidelijk. Doe jij ook mee? Laat in onze community weten wat jij verstaat onder vermaatschappelijking.