Experiment kindvertegenwoordiging

In mei gaat het experiment kindvertegenwoording van start. Er komen met regelmaat klachten binnen bij de Kinderombudsman van kinderen/jongeren die vinden dat niemand naar hen luistert. Dit gevoel niet gehoord te worden doet zich voor in alle vormen van jeugdzorg en onderwijs waar kinderen/jongeren mee te maken kunnen hebben, bijvoorbeeld kinderen/jongeren die uit huis geplaatst dreigen te worden of die in een pleeggezin wonen en waarbij de vraag zich aandient of zij teruggeplaatst moeten worden naar hun ouders. Het recht van het kind om zijn of haar mening te geven is wettelijk geborgd, zoals in het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind. 

Hoe organiseren we kindvertegenwoordiging?

Echter is de wettelijke verplichting minimaal, en zijn er tal van mogelijkheden om kindvertegenwoordiging te organiseren. De mening van kinderen/jongeren/leerlingen kan op verschillende wijzen worden ingewonnen, zoals door actief uit te vragen door groepsleiders/hulpverlener/leraren, door Shared Decision Making (SDM) of in jongeren-/ cliënten-/ leerlingenraden. Het vergroten van de participatie van kinderen/jongeren in hun eigen zorg- en/of onderwijstraject kan zorgen voor minder frustratie en grotere motivatie. Bij zorgaanbieders kan dit mogelijk resulteren in effectievere hulptrajecten en minder klachten.

Onze vraag:

Welk vormen en mate van kindvertegenwoordiging leiden tot een door kinderen/jongeren gewenste mate van betrokkenheid bij onderwijs en/of jeugdhulp? 

Denkrichtingen

• Stem van het kind: gezien het gaat om de wens van kinderen/jongeren/leerlingen omtrent hun betrokkenheid en inspraak in onderwijs en/of jeugdhulp, is het doel dat hun uitingen nadrukkelijk terugkomen in de resultaten.
• Participatieladder:is de participatieladder die gebruikt wordt om de mate van burgerparticipatie aan te geven een mogelijke denkrichting voor kindparticipatie?
• Shared Decision Making:moeten we bij het opzetten van een hulptraject meer gebruik maken van shared decision making?